-->

20 Kasım 2009



Umutluyum ama bizden ötürü değil; Fenerbahçe'den ötürü demiştim. Tam da beklediğim senaryo gerçekleşti. Bugün 3. çeyrek haricinde uyuyan, hatta horlayan bir Fenerbahçe vardı sahada. Karşıyaka da fırsatı kaçırmadı. Daha ilk yarı bittiğinde skor 33-54'tü! Fenerbahçe özellikle savunma adına kılını bile kıpırdatmayınca anormal yüzdelerle şut atma imkanı bulduk: %70 2'lik, %50 3'lük.

İkinci devrede ise Fenerbahçe, bir anda ayağa kalktı. Fark bire kadar indi. İbre terse dönüyor gibiydi ama moralsiz Fener'in nefesi yetmedi. Son periyotta Karşıyaka tekrar dirildi. Fark yeniden çift hanelere çıktı ve maç koptu. Böylesi bir geri dönüşe cevap verebilmek, o momentumu kırmak bence çok önemliydi. İlerisi için umut verici bir sahneydi. Bu maçı ölçü kabul etmiyorum, ancak bu takım sanki benim beklediğimin biraz üstünde bir performans sergileyecek.

Stiglitz'e geçmiş olsun dilekleriyle bitirmek isterim. Blogun ilk derbisini biz kazanmış olduk ama onlar da geleceği kazanmış olabilirler. Aziz Yıldırım, salonda bizzat şahit olduğu bu manzaradan sonra Tanjevic'i hala göndermezse, peygamber sabrına sahip demektir. Ne var ki sabrın sonu her zaman selamet değildir.

1 yorum:

OzanDK dedi ki...

maç güzeldi ama oyuncularımızın maç sonu çektiği KafKaf daha güzeldi.. Aziz beyin dehşete kapılması gerçekten keyifliydi..

 
Meşale Kokusu